Skotniki
Pałac w Skotnikach
Początki wsi Skotniki sięgają prawdopodobnie XII – XIII wieku. Swą nazwę wzięły od ludności służebnej, zajmującej się wypasem książęcych stad bydła rogatego (skotem nazywano dawniej bydło). Na przełomie XIV i XV wieku Skotniki zostały nadane przez książąt mazowieckich rodzinie Plichtów herbu Półkozic, z której pochodził marszałek dworu księcia Ziemowita IV. W końcu XVII wieku Skotniki stały się własnością Łuszczewskich herbu Korczak. W 1764 urodził się w Skotnikach Jan Paweł Łuszczewski, późniejszy poseł na Sejm Wielki z Ziemi Sochaczewskiej i minister Spraw Wewnętrznych i Religijnych Księstwa Warszawskiego. Do Skotnik, swojej rezydencji, Łuszczewski przeniósł z Mikołajewa kaplicę. W 1827 roku w Skotnikach było 17 domów i 94 mieszkańców. W roku 1820 dziedzicem dóbr Skotniki był Franciszek Czarnomski herbu Jastrzębiec, uczestnik wojen napoleońskich (w tym wyprawy na Rosję w 1812 roku), a później komendant Szkoły Podchorążych Jazdy w Warszawie. Mimo negatywnego stosunku do Powstania Listopadowego, wziął udział w najważniejszych jego bitwach, m.in. pod Grochowem i Dębem Wielkim. Po śmierci Czarnomskiego w 1855 roku kolejnym dziedzicem Skotnik został Hannibal Rostropowicz herbu Bogoria, który w części swych dóbr założył folwark Hanibalów. Nowy dziedzic był wzorowym gospodarzem, posiadał owczarnię liczącą 1500 sztuk owiec. Hanibal Rostropowicz był dziadkiem Mścisława Rostropowicza, urodzonego w 1927 roku, światowej sławy rosyjskiego wirtuoza. Pod koniec XIX wieku Skotniki stały się własnością Kronenbergów, a od 1907 roku rodziny Brudzińskich herbu Prawdzic. Józef Polikarp Brudziński był I rektorem odrodzonego w 1916 roku Uniwersytetu Warszawskiego. Ostatnią dziedziczką Skotnik była Wanda z Brudzińskich Burczak – Abramowicz. Jest ona pochowana, podobnie jak jej stryj Józef w grobowcu rodzinnym Brudzińskich na cmentarzu parafialnym w Mikołajewie. Skotnicki dwór został wzniesiony ok. połowy XIX wieku według projektu Józefa Borettiego, znanego warszawskiego architekta, prawdopodobnie na miejscu wcześniejszego dworu Łuszczewskich. Pod koniec XIX wieku został przebudowany według projektu Apoloniusz Pawła Nieniewskiego. Jest to budowla w stylu neorenesansowym, przypominająca swym wyglądem willę włoską, ozdobiona boniowaniem. Parterowa, starsza część, zbudowana jest na planie prostokąta. Nowsza – wzniesiona na planie litery L. Od frontu znajduje się portyk wsparty na czterech kolumnach toskańskich, od strony północno – zachodniej czworoboczna wieża, a od strony ogrodu taras z półkolistym parterowym występem. Obok dworu znajduje się park krajobrazowy z okazami starodrzewu. Dwór jest obecnie w rękach prywatnych, znajdują się tu mieszkania byłych pracowników miejscowego PGR – u. Do 1954 roku Skotniki należały do gminy Szymanów, w latach 1954 – 1959 do gromady Dębówka, w latach 1960 – 1972 do gromady Szymanów. Obecnie liczą 79 mieszkańców.