Kultura

„Nie mówię szeptem, gdy mówię skąd jestem” –

uczniowie teresińskiej podstawówki wśród laureatów Festiwalu Poezji Patriotyczne

           Za nami VI. edycja Festiwalu Poezji Patriotycznej „Nie mówię szeptem, gdy mówię skąd jestem”. W patio Kramnic Miejskich w Sochaczewie w 1 i 2 marca mogliśmy usłyszeć piękne wiersze i poezję śpiewaną opisującą trudne losy naszego narodu, jego heroizm, bohaterów wojen i powstańczych zrywów. Festiwal był częścią obchodów Narodowego Dnia Pamięci Żołnierzy Wyklętych na ziemi sochaczewskiej. W eliminacjach wzięła udział rekordowa liczba 206 uczestników.

Przegląd, jak co roku, zorganizowały Stowarzyszenie „Sochaczew Daj się Ponieść” oraz Wydział Sportu i Organizacji Pozarządowych UM w Sochaczewie. Honorowy patronat nad imprezą objęli: poseł Maciej Małecki, starosta Jolanta Gonta i burmistrz Piotr Osiecki.

Młodzi artyści z terenu powiatu sochaczewskiego startowali w kilku kategoriach wiekowych: I.  kat. (klasy I-III  szkoły podstawowe), II. kat. (klasy IV-VI szkoły podstawowe), III. kat. (klasy VII        i VIII szkoły podstawowej oraz III gimnazjum), IV. kat. (szkoły średnie i  dorośli). W każdej kategorii wiekowej rywalizowano w konkursie recytatorskim i wokalnym.

Miło nam poinformować, że uczniowie Szkoły Podstawowej im. św. Maksymiliana Kolbego                           w Teresinie odnieśli w tegorocznym festiwalu znaczące sukcesy:

• Marcelina Więsek- I. miejsce w I. kategorii wiekowej, poezja patriotyczna; I. miejsce w I. kategorii wiekowej, pieśń patriotyczna;
• Julia Kołodziejak – II. miejsce w I. kategorii wiekowej, pieśń patriotyczna;
• Szymon Mikołajczyk – wyróżnienie w I. kategorii wiekowej, poezja patriotyczna;
• Aleksandra Sobota – I. miejsce w III. kategorii wiekowej, poezja patriotyczna.

Wszystkim nagrodzonym składamy serdeczne gratulacje!

Tomasz Daczko

Dzięki Fundacji Dwie Korony oraz wsparciu Gminy Teresin i Klasztoru w Niepokalanowie w niedzielę 17 lutego 2019 r. w wypełnionej do ostatniego miejsca sali św. Bonawentury w Niepokalanowie mieliśmy niepowtarzalną okazję obejrzeć spektakl przygotowany przez solistów, chór mieszany i orkiestrę kameralną Państwowej Szkoły Muzycznej II. stopnia im. Fryderyka Chopina w Sochaczewie pt. „Cud mniemany, czyli Krakowiacy i Górale”. Nad całością tego artystycznego przedsięwzięcia  czuwała Iwona Niemyjska – reżyser, choreograf, chórmistrz i dyrygent w jednej osobie. Kostiumy do spektaklu zaprojektowała Aljeka Group – Jerzy Kaczor, a dekoracje przygotowała Barbara Derda.

Propozycja sochaczewskiej szkoły muzycznej to adaptacja sztuki, nazywanej często „operą narodowego pojednania”, napisanej przez Wojciecha Bogusławskiego, prekursora sceny narodowej, do której muzykę skomponował Jan Stefani, skrzypek królewskiej orkiestry teatralnej Stanisława Augusta Poniatowskiego.

Przedstawienie opowiada przede wszystkim o dążeniu do zgody, narodowego pojednania skłóconych ze sobą tytułowych Krakowiaków i Górali. Przez badaczy epoki jest traktowane jako manifestacja patriotyczna wobec rodzącej się zaborowej rzeczywistości i schyłku I. Rzeczypospolitej. W stosunku do oryginału reżyserka nie wprowadziła zmian, i jak sama podkreśla, starała się jak najwierniej odtworzyć dzieło Bogusławskiego i Stefaniego oraz oddać narodowy charakter sztuki i piękno w niej zawarte. W wodewilu nie zabrakło więc scen komicznych, które w oryginale przeplatają się z fragmentami pełnymi powagi  i dramatyzmu.

Mocną stroną przedstawienia jest doskonała gra młodych aktorów, uczniów szkoły muzycznej, którzy w profesjonalny sposób wywiązali się z niezwykle trudnego zadania połączenia sztuki aktorskiej i wokalnej. Wśród wykonawców reporterskie oko wypatrzyło artystów pochodzących z terenu naszej gminy: Filipa Włodarczyka, Mateusza Gawora, Antoniego Majchra, Urszulę Żochowską, Małgorzatę Gawor i Katarzynę Czubkowską. Nastoletni artyści w przekonujący sposób przenieśli nas w świat, którego już nie ma. Nie tylko słowem, ale także gestem, mimiką i ruchem scenicznym potrafili wyrazić gwałtowne emocje, które towarzyszą odgrywanym przez nich postaciom. W pamięć zapada szczególnie finał spektaklu, w którym młodzi aktorzy śpiewają i tańczą z niespotykanym wręcz temperamentem i dynamizmem.

Narastające napięcie podkreślała najważniejsza w spektaklu muzyka w wykonaniu orkiestry. Począwszy od uwertury, aż po partię finałową, sochaczewscy muzycy uwodzili widownię brzmieniem i nienaganną harmonią, tworząc – na początku spokojne, a wraz z rozwojem akcji coraz bardziej niepokojące i dramatyczne muzyczne ilustracje. Charyzmatycznie dyrygująca Iwona Niemyjska osiągnęła zdumiewająco bliski związek z orkiestrą i chórem, subtelnie odpowiadającymi na każde drgnienie jej batuty. Prowadziła zespół w doskonałym współbrzmieniu wszystkich instrumentów i głosów.

Przejrzystość scenografii, przepiękne kostiumy, ale przede wszystkim doskonała strona muzyczna i wyrazista gra aktorów to atuty spektaklu zaprezentowanego przez solistów, chór mieszany i orkiestrę kameralną Państwowej Szkoły Muzycznej II. stopnia im. Fryderyka Chopina w Sochaczewie. Widownia urzeczona tym, co widzi na scenie, w ciszy i skupieniu chłonęła przedstawienie, by na koniec nagrodzić artystów głośnymi brawami i owacjami na stojąco. Jak podkreślił gwardian Niepokalanowa o. Grzegorz M. Szymanik, dziękując twórcom za spektakl, była to prawdziwa uczta duchowa. Niewątpliwie byliśmy świadkami artystycznego „cudu” w Niepokalanowie.

Tomasz Daczko

Fot. Daniel Daczko

Polska służba zdrowia to temat tak rozległy, że można go przedstawiać na wiele sposobów. Jedni obierają kurs na rozrachunek z dotychczasowymi rozwiązaniami strukturalnymi. Inni wolą wyłuskiwać sensacje, np. korupcję wśród lekarzy, jeszcze inni opowiadają wzruszające historie o umieraniu bądź wychodzeniu z choroby. Autorka „Tajemnic pielęgniarek”, Marianna Fijewska, nie poszła żadną z tych wydeptanych ścieżek. Przedstawione przez nią historie wyjątkowo rzetelnie i prawdziwie opisują rzeczywistość polskich szpitali, a przede wszystkim kreślą niezwykle skomplikowany obraz pielęgniarek. Kim zatem są i jakie są? Fijewska znajduje własną odpowiedź na te i inne pytania. W szerokiej perspektywie kreśli obraz pielęgniarek w różnym wieku, z różnym doświadczeniem, pasjonatek swojego zawodu, ale także i tych wypalonych, zgorzkniałych, obojętnych. Dziennikarka tworzy dopracowane       w każdym szczególe reportażowe miniatury, których jedną z ważniejszych cech jest dojmujący realizm. Jej bohaterki bardzo szczerze mówią o sobie, swoich uczuciach, urągających warunkach pracy, relacjach z pacjentami i ich rodzinami oraz z koleżankami i zwierzchnikami. Przerywają milczenie. Chcą być traktowane poważnie i profesjonalnie. Przede wszystkim przez system, który zdaje się nie zauważać, jak bardzo profesja ta we współczesnej Polsce jest deprecjonowana.

Zachęcam do lektury.

Tomasz Daczko

Marianna Fijewska,  Tajemnice pielęgniarek. Prawda i uprzedzenia , Wydawnictwo W.A.B.

Marianna Fijewska pochodzi z Teresina. Ukończyła tutejsze Gimnazjum im. św. Franciszka z Asyżu. Jest dziennikarką Wirtualnej Polski. Zadaje trudne pytania, odkrywa fakty i zbiera opinie w najbardziej gorących, poruszających tematach społecznych. Prowadzi też cykl wywiadów wideo #11Pytań.

Dawno, dawno temu za siedmioma górami, za siedmioma lasami, za siedmioma morzami i za czymś tam jeszcze, żyła sobie Malineczka i ciocia Krysia. Wszystko byłoby fajnie, gdyby nie to , że musiały borykać się z olbrzymem, który nie lubił książek. Można by powiedzieć, że miał na nie uczulenie. Ach, czegóż one biedaczki nie próbowały zrobić, aby przekonać tego niedobrego potworka, żeby nie chciał likwidować świata baśni. Najpierw wspólnie z widzami upiekły ogromną szarlotkę. Przy pomocy swych magicznych zaklęć powiększyły ją do rozmiarów olbrzyma i zaniosły jako podarunek. Oczywiście olbrzym bardzo się ucieszył z takiego prezentu i od razu przystąpił do konsumpcji. Ale czy dacie wiarę, że to go wcale nie przekonało?! Malineczka z ciocia Krysią postanowiły więc przechytrzyć olbrzyma i wyczarowały magiczny kapelusz, po założeniu którego olbrzym byłby w cudownym nastroju. I, uff, udało się! Olbrzym polubił świat książek i obiecał, że nie da zrobić im krzywdy!

Tak w dużym skrócie wyglądał scenariusz teatrzyku, który na zaproszenie Gminnej Biblioteki Publicznej  zagościł w Teresinie ze swoim spektaklem pod tytułem „Bajeczna księga”. Przedstawienie teatru „Urwis” z Krakowa odbyło się w sali multimedialnej w budynku „Dworzec TO.KULTURA”. Na seans przybyły dzieci, które w ramach ferii zimowych odpoczywają po ciężkiej pracy w szkole.

Najmłodsi z zainteresowaniem niespotykanym w tym wieku śledzili przygody Malinki i cioci Krysi. Świat baśni to zawsze magia i wiele przygód, więc wcale nie dziwi, że tak wielu rodziców i dzieci uczestniczyło w tym spotkaniu. Spektakl w mądry sposób bawi i uczy, ale to, co najciekawsze, to interaktywność, dzięki której dzieci aktywnie uczestniczyły w przedstawieniu.

Już dziś zapraszamy na kolejne wydarzenia organizowane przez Bibliotekę i filię w Szymanowie.

19 stycznia, w sobotę, w skromnych szymanowskich progach bibliotecznych  gościliśmy Panią Justynę Bednarek – romanistkę, redaktorkę pism kobiecych, tłumaczkę i … pisarkę dla dzieci i dla dorosłych. Tym razem naszymi gośćmi byli właśnie dorośli wielbiciele słowa pisanego.

Nasze spotkanie było ciepłą, serdeczną ucztą dla ducha. Autorka opowiedziała nam o tym, jak powoli realizowały się jej marzenia o pisaniu książek. Po raz kolejny okazuje się, że cierpliwość i pokora procentują, i że na nic nigdy w życiu nie jest za późno.

W trochę zabawny sposób Pani Bednarek zredagowała historię powstania jej pierwszych utworów, czyli książek dla dzieci. Uchyliła też troszeczkę rąbka tajemnicy współpracy z Panią Jagną Kaczanowską przy pisaniu książek „Ogród Zuzanny” i „Okruchy dobra”. Okazuje się, że Pani Justyna czerpie pomysły z przeżyć swoich, rodziny, przyjaciół, znajomych. Osobowość autorki sprawiła, że nasi wspaniali czytelnicy pokazali swoją klasę i wręcz szczegółową wiedzę, chętnie dzieląc się swoimi spostrzeżeniami i ciekawymi doświadczeniami.

Dziękujemy serdecznie Wszystkim, którzy uświetnili nasze spotkanie, porozmawiali, wypili kawkę ze znajomymi, miło spędzili czas w towarzystwie ludzi „pozytywnie książkowo zakręconych”.

Bibliotekarki z Szymanowa

                Orszak Trzech Króli jest tradycyjnym wydarzeniem obejmującym swoim zasięgiem teren całej Polski. Już po raz siódmy do akcji tej włączyli się szymanowianie na czele z proboszczem parafii Wniebowzięcia NMP ks. Robertem Sierpniakiem, siostrami niepokalankami i rzeszą wiernych.

Orszak Trzech Króli to doskonała okazja zarówno dla wspólnego przeżycia i doświadczenia treści duchowych, jak i dania świadectwa wierze – napisał kard. Kazimierz Nycz. Szymanowska uroczystość doskonale wypełniła słowa metropolity warszawskiego.

Tegoroczny Orszak powędrował pod hasłem „Odnowi oblicze ziemi”, które nawiązuje do 40. rocznicy wyboru Karola Wojtyły na Papieża oraz do jego pierwszej pielgrzymki do Polski. W orszakowym scenariuszu, przygotowanym przez Siostrę Marię Adrianę Kotowicz, można było odnaleźć wiele odniesień do nauczania Ojca Świętego, rozpoznać tytuły jego książek, encyklik, adhortacji, a także fragmenty jego najbardziej znanych kazań i wypowiedzi.

            Mimo zimowej aury, uroczystość przywiodła do Szymanowa rzesze mieszkańców naszej gminy, ale także wielu gości. Wśród nich reporterskie oko wypatrzyło Wójta Gminy Teresin Marka Olechowskiego z małżonką, zastępcę wójta Marka Jaworskiego oraz Przewodniczącego Rady Gminy Bogdana Linarda. W barwnym korowodzie nie zabrakło radnych i przedstawicieli gminnych instytucji.

            Zbiorowe oddanie czci nowonarodzonemu Jezusowi rozpoczęła Msza św., której przewodniczył ks. Robert Sierpniak, proboszcz parafii. Tuż po niej, jeszcze w świątyni, aktorzy tego bożonarodzeniowego misterium odegrali scenę Zwiastowania. Później kolejne wydarzenia z życia Świętej Rodziny przedstawiane były na ulicach Szymanowa i na terenie należącym do sióstr Niepokalanek.

Barwny orszak otwierała gwiazda, za którą podążali aniołowie, Święta Rodzina, trzej królowie w pysznej karecie, pasterze z osiołkiem Eustachym, muzykanci wygrywający melodie najpiękniejszych polskich kolęd  i rzesza wiernych. W radosnej atmosferze dotarliśmy najpierw do gospody, w której zabrakło miejsca dla Maryi i Józefa. Następnie orszak doszedł do pasterskiej polany, gdzie pastuszkowie odebrali informację o Cudzie Narodzenia Pana. Na tarasie klasztoru sióstr Niepokalanek zaaranżowany został pałac Heroda. Mogliśmy tu podziwiać przepięknie zatańczony przez szymanowską młodzież taniec dworski. Ostatnie sceny i oddanie hołdu małemu Jezusowi odbyły się przy kaplicy Sanktuarium Matki Bożej Jazłowieckiej. Całości dopełnił niezwykle wzruszający i symboliczny taniec w wykonaniu uczennic Szkoły Podstawowej im. Mikołaja Kopernika w Szymanowie.

Na zakończenie  Orszaku ksiądz proboszcz Robert Sierpniak  podziękował uczestnikom i zachęcił do udziału w przyszłorocznym korowodzie, a pan Marek Olechowski, Wójt Gminy Teresin, zaprosił wszystkich do Szkoły Podstawowej w Szymanowie, gdzie zziębnięci mogli ogrzać się, głodni posilić pysznym bigosem i kiełbaskami, a spragnieni napić kawy lub herbaty oraz poczęstować się ciastem.

Należy pogratulować szymanowianom mistrzowskiej organizacji uroczystości. Łatwo dało się zauważyć, jak wielką siłę stanowi ta społeczność.  Zorganizowany przez nich Orszak Trzech Króli jest cudownym przykładem łączenia staropolskiego obyczaju jasełkowego i kolędniczego ze współczesną rzeczywistością.

Tomasz Daczko

Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej ufundował Dyplomy i Nagrody dla nowo rozpoczynającej się w 2019 roku 8.edycji Ogólnopolskiego Konkursu Plastycznego im. Władysława Ślewińskiego. Uroczysty list został wysłany do TMMWŚ w połowie grudnia 2018 roku.

W Roku Jubileuszu 100-lecia Odzyskania przez Polskę Niepodległości, dla uhonorowania wielkiego święta narodowego, Towarzystwo Miłośników Malarstwa Władysława Ślewińskiego oraz Miejska Biblioteka Publiczna w Sochaczewie zorganizowały VII Ogólnopolski Konkurs Plastyczny im. Władysława Ślewińskiego pod hasłem: „Kocham Polskę… Niepodległa” oraz nierozerwalnie z nim związane VIII Wydarzenie Artystyczne Kocham Polskę, któremu towarzyszyły wystawy pokonkursowe.

Cykliczna inicjatywa kulturalna 2018 r. odbyła się pod  Patronatem  Narodowym Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Andrzeja Dudy. Projekt kulturalny od wielu już lat  budzi patriotyczne uczucia, upamiętnia narodowych bohaterów, wzbudza zainteresowanie młodego i starszego  pokolenia dziejami narodu polskiego oraz docenia wysiłki wielu pokoleń Polaków.

Towarzystwo Miłośników Malarstwa Władysława Ślewińskiego działa na rzecz dzieci, młodzieży i dorosłych uzdolnionych plastycznie. Promuje młode talenty uzdolnione plastycznie .

Partnerzy przedsięwzięcia:

• Miasto Sochaczew: Piotr Osiecki, Burmistrz Miasta Sochaczew
• Gmina Młodzieszyn: Monika Pietrzyk ,Wójt Gminy Młodzieszyn
• Gmina Teresin, Marek Olechowski , Wójt Gminy Teresin

Towarzystwo Miłośników Malarstwa Władysława Ślewińskiego oraz Miejska Biblioteka Publiczna w Sochaczewie od dziewięciu lat owocnie współpracują ze społecznością lokalną, władzami samorządowymi oraz wieloma środowiskami artystycznymi z całej Polski, promując nieprzemijające, najwyższe wartości w życiu każdego człowieka a także upowszechniając pamięć o urodzonym na sochaczewskiej ziemi, wybitnym polskim artyście malarzu Władysławie Ślewińskim. Za zgodą Rektora najstarszej polskiej uczelni artystycznej – profesora Adama Myjaka przedsięwzięcie odbywa się  pod Patronatem Artystycznym Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. W roku 2019 będziemy zachęcać polskich twórców w różnym wieku do tworzenia prac plastycznych  inspirowanych: przyrodą , historią, kulturą oraz tradycją Naszej Ojczyzny – Polski.

Ogłoszenie VIII Ogólnopolskiego Konkursu Plastycznego im. Władysława Ślewińskiego  nastąpi w terminie: 15 luty – 1 marzec 2019 r.

                                                                                                                               Zapraszamy