Kultura

REKOLEKCYJNE SPOTKANIE MŁODYCH W NIEPOKALANOWIE

Przez pięć kolejnych dni, od 22 do 26 sierpnia, ojcowie franciszkanie gościli w Niepokalanowie uczestników Max Festiwalu – rekolekcyjnego spotkania młodych. Festiwal ten odbywa się od 2009 r. W ubiegłym roku został odwołany ze względu na pandemię. Ma przede wszystkim przybliżyć młodym postać Maryi, Matki Jezusa i naszej. W tym roku na festiwalu mówiono o naszej tożsamości, a uczestnicy poszukiwali w sobie boskiego DNA.

– Na Max Festiwalu co roku poruszamy inny temat, ale zawsze to, na co liczymy, to Twoje spotkanie z Niepokalaną. Św. Maksymilian napisał kiedyś: „My wierzymy, że Niepokalana to realnie istniejąca osoba, która niezmiernie nas kocha”. Jeśli tym, czego szukasz, jest pokój w rodzinie, w twoim sercu, w pracy, wśród znajomych, itd. to niezawodnie w Maryi znajdziesz to, czego szukasz i nie pomylisz się, jeśli uznasz, że Ona jest receptą na wszystko, co zabiera ci pokój – informują ojcowie franciszkanie.

Spotkanie młodych w Niepokalanowie rozpoczęła wspólna kolacja, Msza św. i koncert zespołu „Pokój i Dobro”, formacji złożonej z kleryków franciszkańskiego seminarium. Kolejne dni modlitewnego skupienia przeplatane były szkołą śpiewu, świadectwami i medytacją w ciszy. Nie zabrakło nocy konfesjonałów i Misterium Męki Pańskiej pt. „Dług został spłacony”. Młodzi mieli niepowtarzalną okazję do wymiany doświadczeń, rozmów i wspólnej zabawy. Wśród zaproszonych gości znaleźli się: Paweł Cwynar – były gangster, który opowiadał o swoim nawróceniu, obecnym życiu z Bogiem i pracy pisarza, Andrzej Wronka – zajmujący się obroną wiary katolickiej przed działalnością sekt i błędnych duchowości, Gabriela Sawczuk – instruktorka tańca uwielbienia oraz o. Piotr Szczepański – redaktor naczelny „Rycerza Niepokalanej” oraz przewodnik grupy brązowej Warszawskiej Akademickiej Pielgrzymki Metropolitalnej. Kolejne rekolekcyjne potkanie młodych w Niepokalanowie planowane jest już za rok, jeśli oczywiście pozwoli na to sytuacja pandemiczna w kraju.

Redakcja, foto. Facebook MaxFestiwal

SENIORZY STWORZYLI INTERESUJĄCY FILM.

Aktorzy Teatru Radosnej Jesieni nakręcili film, który zaczyna podbijać Internet.  Scenariusz do niego wymyśliła instruktorka Teresińskiego Ośrodka Kultury Kasia Rospędowska, ona też zrealizowała zdjęcia i zmontowała materiał.

Seniorzy przyznają, że udział w filmie przyniósł im wiele radości. Nie tylko wyrwał z domu, ale wniósł do codzienności nową jakość. Ich dzieło opowiada o wymarzonym, idealnym urlopie, na który oszczędzali cały rok. Pomimo wielu starań, coś jednak nie „zagrało”.  W krótkiej etiudzie bohaterowie filmu „Sąsiedzi” starają się oswoić historię z życia wziętą śmiechem i trzeba przyznać, czynią to niezwykle celnie.

– Cieszę się, że na emeryturze mogę robić to, na co mam naprawdę ochotę – zdradza nam jedna z aktorek, pani Krysia.  – Nakręcenie filmu to był bardzo dobry pomysł, szczególnie teraz, kiedy nie możemy prezentować się na scenie przed publicznością. W człowieku coś drzemie i tutaj można to było z siebie wydobyć, a przy okazji poznać życie dookoła – dodaje.

Aktorzy Teatru Radosnej Jesieni po raz kolejny udowodnili, że nie brakuje im energii i ciekawych pomysłów, ale przede wszystkim, że mają do siebie dystans i fantastyczne poczucie humoru. – Chodzi nie tylko o to, żeby tworzyć filmy, ale też o to, by te filmy zmieniały nas samych – opowiadają teresińscy seniorzy.

Film „Sąsiedzi” oraz aktorów seniorskiego Teatru Radosnej Jesieni można oglądać na Facebooku Teresińskiego Ośrodka Kultury. Gorąco polecamy!

Redakcja, fot. screeny z filmu „Sąsiedzi”

„Moralność pani Dulskiej” Gabrieli Zapolskiej lekturą jubileuszowej, dziesiątej odsłony Narodowego Czytania.

Z tej okazji Prezydent tradycyjnie skierował przesłanie, zachęcając do współtworzenia akcji.

– Podczas tegorocznej, dziesiątej odsłony Narodowego Czytania spotkamy się, aby wspólnie czytać Moralność pani Dulskiej Gabrieli Zapolskiej. To wyjątkowy utwór, który piętnuje obłudę i zakłamanie. Odnajdujemy w nim komizm i gorzką ironię, mistrzowskie odmalowanie postaci i wyczucie języka, ale przede wszystkim uniwersalne przesłanie moralne, które w imię uczciwości i sprawiedliwości każe potępiać zło. Sztuka Zapolskiej wzbogaciła literaturę polską o ważną refleksję społeczną. Pojęcie „dulszczyzna” weszło na trwałe do języka potocznego i na przestrzeni epok było różnie interpretowane, stając się przedmiotem żywych dyskusji – napisał w liście Prezydent RP Andrzej Duda.

Kolejna, teresińska edycja ogólnopolskiej akcji popularyzującej największe dzieła literatury polskiej odbędzie się 3 września 2021 r. w sali widowiskowej Dworca TO.KULTURA (wejście od strony fontanny).

„Moralność pani Dulskiej” zostanie przeczytana podczas dziesiątej, jubileuszowej edycji Narodowego Czytania. Mimo, że pisarka, aktorka i publicystka nie jest w gronie tegorocznych Patronów Roku, znalazła się wśród nich ze swoją książką nieprzypadkowo. W tym roku przypada jej setna rocznica śmierci. Akcja organizowana jest przez Prezydenta RP od 2012 roku. Została zainicjowana wspólną lekturą „Pana Tadeusza” Adama Mickiewicza. W 2013 roku w całej Polsce odbyło się czytanie dzieł Aleksandra Fredry, a podczas następnych edycji przeczytano m.in. „Trylogię” i „Quo vadis” Henryka Sienkiewicza „Lalkę” Bolesława Prusa, „Przedwiośnie” Stefana Żeromskiego, nowele polskie, „Wesele” Stanisława Wyspiańskiego. „Bohaterką” ostatniej edycji była „Balladyna” Juliusza Słowackiego.

Gabriela Zapolska napisała „Moralność pani Dulskiej” jesienią 1906 roku. Utwór bardzo szybko stał się popularny i jest uważany za jedno z najważniejszych osiągnięć twórczych pisarki. Dzieło cechuje komizm, bogactwo obserwacji obyczajowych, a zwłaszcza silna wymowa społeczna. Prapremiera sztuki odbyła się 15 grudnia 1906 roku w Teatrze Miejskim w Krakowie. Kilka tygodni później wystawiono ją w Warszawie, a następnie we Lwowie, gdzie autorka osobiście czuwała nad przygotowaniami i brała udział w próbach.  Wszystkie te inscenizacje przyjęto z wielkim aplauzem. Dużym zainteresowaniem cieszyły się również pokazywane w wielu miastach przedstawienia teatrów objazdowych, m.in. realizacje Teatru Gabrieli Zapolskiej, podróżującego po całej Galicji. „Moralność pani Dulskiej” weszła do żelaznego repertuaru polskich teatrów, wznawiano ją wielokrotnie i zawsze z powodzeniem. Odnosiła też sukcesy za granicą. Na podstawie dramatu powstały również filmy, w tym uznawany za pierwszy polski film dźwiękowy obraz z 1930 roku.

Zachęcamy do sięgnięcia po tę książkę jeszcze przed wydarzeniami „Narodowego Czytania”. Naprawdę warto! A tymczasem kilka cytatów z „Moralności pani Dulskiej” Gabrieli Zapolskiej, tak dla refleksji i zachęty do jej lektury:

• „Moja droga, każda kobieta to fortepian – tylko trzeba umieć grać.”
• „Moja pani! Na to mamy cztery ściany i sufit, aby brudy swoje prać w domu i aby nikt o nich nie wiedział. Rozwłóczyć je po świecie to ani moralne, ani uczciwe.”
• „Żaden mężczyzna, nie jest wart, aby przez niego iść na potępienie wieczne.”
• „Często kłamstwo jest dobrodziejstwem, nie zbrodnią.”
• „Człowiek jest zwierzęciem towarzyskim. Musi od czasu do czasu myśl wymienić.”
• „Są różne dzieci…  Dzieci serca, dzieci krwi, dzieci obowiązku. Te ostatnie są najbiedniejsze. Są – drewniane. Najszczęśliwsze są dzieci serca.”

Redakcja, fot. Encyklopedia PWN, lubimyczytać.pl

Przez dwa tygodnie (27.06.-10.07.2021) w Ośrodku Szkoleniowo–Hotelowym „Leśne Zacisze” w Teresinie trwały XVIII Musicalowe Warsztaty Artystyczne Teatru Studio Buffo w Warszawie. Opiekę artystyczną nad nimi sprawują od początku Janusz Józefowicz – pomysłodawca warsztatów i Janusz Stokłosa – muzyk i kompozytor. Tegoroczna edycja była organizowana w Teresinie po raz pierwszy.

– Program kształcenia młodych adeptów sztuki nie zmienia się od lat. Młodzież uczy się śpiewu, tańca z elementami akrobatyki oraz gry aktorskiej.  Mają one charakter otwarty na każdego młodego człowieka z kraju i zagranicy. Obserwujemy, czy w przyszłości te najbardziej utalentowane osoby mają szansę znaleźć się w zespole naszego teatru. Staramy się im stworzyć możliwość występów w projektach artystycznych teatru Buffo. Tak było i jest w przypadku musicali „Metro”, „Romeo i Julia” czy „Piotruś Pan”. Ważne też jest, że mają bezpośredni kontakt z naszym teatrem, a my mamy z nimi – dodaje Janusz Józefowicz.

– Zdobyliśmy doświadczenie podczas pracy z młodymi ludźmi przy realizacji musicalu „Metro”. Ukształtowała się przy tym kadra wspaniałych pedagogów. Chcieliśmy to wykorzystać. I tak właśnie powstał pomysł utworzenia Studia Artystycznego – wspomina w jednym z wywiadów Janusz Józefowicz.

Prapremiera musicalu „Metro” odbyła się 30 stycznia 1991 roku w Teatrze Dramatycznym w Warszawie. Występ w nim pomógł zaistnieć w show biznesie takim gwiazdom jak Edyta Górniak, Katarzyna Groniec, Robert Janowski, Katarzyna Skrzynecka, Dorota Rabczewska Doda, Michał Milowicz, Barbara Melzer, Natasza Urbańska i Monika Ambroziak. Według szacunków „Metro” wystawiono prawie 3 tysiące razy, a obejrzało je około 2,5 miliona widzów. Musical „Metro” wystawiany jest nadal, tylko stale zmienia się jego obsada, gdyż jest to sztuka o młodych ludziach, więc siłą rzeczy muszą grać w niej młodzi artyści. I tych twórcy musicalu cały czas szukają właśnie poprzez ogólnopolskie warsztaty i castingi.

Janusz Józefowicz i Janusz Stokłosa i tym razem przyglądali się pracy młodzieży w czasie teresińskich warsztatów, nie tylko pod kątem szukania nowych artystów do „Metra”, ale też do innych projektów Teatru Buffo.

Uczestnicy warsztatów poznawali różnorodne techniki aktorskie, nabywali umiejętności, które są potrzebne w teatrze muzycznym. Uczyli się różnego tańca – od musicalowego, poprzez współczesny, hip-hop, po improwizację ruchową. Doskonalili się wokalnie, stosując ćwiczenia wzmacniające pracę przepony i poprawiające skalę głosu. Pedagodzy uczyli ich wyboru repertuaru do indywidualnych potrzeb i pracy nad piosenką zbiorową oraz nad partiami solowymi. W trakcie zajęć aktorskich prowadzono ćwiczenia słowne poprawiające dykcję i wymowę, oraz przygotowywano etiudy aktorskie.

Kadrą warsztatów w Teresinie kierowała Danuta Fidusiewicz – związana z tym projektem edukacji młodych artystów od 29 lat. Po rocznej przerwie spowodowanej pandemią, tegoroczne warsztaty wiązały się z dużym ryzykiem – mówi szefowa Fidusiewicz. Przestrzeganie reżimu i obostrzeń sanitarnych przez grupę 130 osobową było prawdziwym wezwaniem. Oczywiście kadra była zaszczepiona dwoma dawkami. Na wysokości zadania stanęli właściciele „Leśnego Zacisza” Agnieszka i Damian Tymorkowie, dyrektor Teresińskiego Ośrodka Kultury Mariusz Cieśniewski i Krzysztof Walencik – dyrektor Gminnego Ośrodka Sportu i Rekreacji. Oni i ich pracownicy robili wszystko, a nawet więcej, by wszystko się udało jak najlepiej. I udało się. Wracając do Damiana Tymorka, byłam mile zaskoczona, że to człowiek bardzo młody i dobrze wykształcony. Wywarł na mnie pozytywne wrażenie. Przyjął nas z taką godnością i było widać, że dużo potrafi i z każdą kwestią wychodzi jakby naprzeciw naszym oczekiwaniom. Nie było żadnych problemów z dogadaniem się i uzgodnieniem szczegółów. Ta jego otwartość mnie urzekła i wiedziałam, że właśnie „Leśne Zacisze” w Teresinie to jest strzał w dziesiątkę.

Trzeba jeszcze wspomnieć o dobrych duchach „Leśnego Zacisza” w osobach Wiesławy i Szczepana Tymorków. To rodzice właścicieli ośrodka, którzy wspierają swoje dzieci wiedzą i doświadczeniem. I jeszcze Daria Pela. To też rodzina Tymorków. Kompetentna, uprzejma, słowem instytucja. A kuchnia… smaczna, różnorodna i estetyczna. Zawsze twierdziłam, że ludzie są najważniejsi w osiągnięciu sukcesu – dodaje Danuta Fidusiewicz.

Zajęcia wokalne prowadziły: Mariola Napieralska, Ewelina Kordy i Aleksandra Granecka, taneczne – Beata Urbańska i Piotr Tolak. Spotkania z teatrem prowadzone były przez Adama Fidusiewicza i Marcina Chochlewa. Akrobatycznych ewolucji uczyły młodzież Beata „Wisienka” Gonciarz i Maciej Kroczak. Opiekę medyczną sprawowała Jarosława Nowakowska. Administracja, dokumentacja, księgowość i techniczne zabezpieczenie warsztatów i pokazu to: Sabina Tyburek, Sylwia Ogonowska, Kasia Nowatkiewicz i Wojciech Andrasz. Darczyńcą maskotek, kredek, flamastrów i gier dla dzieci był Gabriel Domitrz z Białej Podlaskiej. Nagłośnieniem przygotowanego pokazu zajął się inżynier dźwięku Jakub Nowakowski, a oświetleniem Jacek Fluks.

Podsumowaniem warsztatów był otwarty dla publiczności pokaz artystyczny w wykonaniu wszystkich uczestników warsztatów w sobotę 10 lipca na scenie Teatru Studio Buffo w Warszawie.

Powstał nawet hymn teresińskich warsztatów:

„Warsztaty w Teresinie – czyli artystyczny dym”

Niezła zgraja tu zjechała

Talenciachy, przyszłe gwiazdy

Jeden duży, druga mała

Chce artystą zostać każdy

Refren:

 A w Teresinie Leśne Zacisze

Jak my jesteśmy trudno o ciszę

Piosenki, tańce i gimnastyka

Wszystko to dla nas, gdy trema znika

Studio Artystyczne Metro

Kręci się przy Teatrze Buffo

Daje wielkie nam marzenia

Zawsze praca i ćwiczenia

Nasi groźni pedagodzy

Na zajęciach bardzo srodzy

Wolnej chwili już nie mamy

Zasuwamy i padamy

Józefowicz i Stokłosa

Oni zawsze mają nosa

Posłuchają i popatrzą

I karierę naszą zaczną

Gdy wieczorem już się lenię

To w smartfonie mam kojenie

Po pokojach impra trwa

I zadyma jak się da

Do widzenia Teresinie

Twoja sława nie przeminie

Za rok powrócimy tu

I znów będzie jak ze snu

Eugeniusz Lisowiec, fot. teresin.pl

Teatr Radosnej Jesieni

Kiedy w marcu 2020 roku zatrzymano wszelkie aktywności, zespół był na ostatniej prostej do premiery etiudy teatralnej „Odwiedziny”. Na pierwszej próbie, po półtorarocznej przerwie, okazało się, że treść tej historii nabiera teraz jeszcze innego wymiaru. Grupa planuje odświeżyć i zagrać „Odwiedziny” przed publicznością. Tymczasem piękne okoliczności spotkania zainspirowały seniorów pod wodzą instruktorki Kasi Rospędowskiej do nagrania krótkiego filmu. Efekty postarają się pokazać jeszcze pod koniec wakacji. Trzymajcie za nich kciuki!

 Redakcja, Foto: Teatr Radosnej Jesieni

W niedzielę 27 czerwca 2021 roku w Ośrodku Szkoleniowo – Hotelowym „Leśne Zacisze” rozpoczęły się XXVII Warsztaty Artystyczne Teatru Studio Buffo w Warszawie. Tegoroczna edycja odbywa się w Teresinie po raz pierwszy. Opiekę artystyczną nad nimi sprawują Janusz Józefowicz – pomysłodawca warsztatów i Janusz Stokłosa.        

Program kształcenia nie zmienia się od lat. Są to zajęcia wokalne, taneczne, aktorskie oraz akrobatyka. Uczestnicy tych zajęć mogą poznać techniki i umiejętności, które przydają się w teatrze muzycznym. W czasie pobytu na warsztatach uczestnicy pracować będą nad różnymi technikami tańca, od musicalowego poprzez taniec współczesny, hip-hop i improwizację ruchową. Doskonalenie wokalne to zastosowanie ćwiczeń rozwijających aparat głosowy (wprawki, ćwiczenia wzmacniające pracę przepony, ćwiczenia poprawiające skalę głosu itp.) oraz wybór repertuaru i praca nad piosenką zbiorową (przygotowanie piosenki na głosy) oraz nad piosenkami solowymi. Zajęcia aktorskie obejmują przygotowanie zestawu wprawek słownych poprawiających dykcję, pracę nad tekstem i etiudami aktorskimi – będącymi częścią pokazu podsumowującego, wybór materiału na pokaz i indywidualną pracę twórczą – wyzwalanie inwencji – projekt autorski. Akrobatyka to zajęcia uzupełniające, do potrzeb tańca. Zakreśla zapoznanie się z poziomem i możliwościami osób z poszczególnych grup, kształtowanie gibkości, skoczności, koordynacji i siły z zastosowaniem autorskiego zestawu ćwiczeń. Duży nacisk prowadzące kładą na usprawnienie ogólne w połączeniu z rekreacją.

– Zdobyliśmy doświadczenie podczas pracy z młodymi uzdolnionymi ludźmi przy realizacji musicalu METRO. Ukształtowała się przy tym kadra wspaniałych pedagogów. Trzeba było to wykorzystać. I tak powstał pomysł utworzenia Studia Artystycznego – wspomina w jednym z wywiadów Janusz Józefowicz. Kadrą warsztatów w Teresinie kieruje Danusia Fidusiewicz, związana z projektem od 27 lat.  Zajęcia wokalne prowadzą Mariola Napieralska, Ewelina Kordy i Aleksandra Granecka. Tańca uczą Beata Urbańska i Piotr Tolak, spotkania z teatrem Adam Fidusiewicz i Marcin Chochlew, akrobatykę Beata „Wisienka” Gonciarz i Anna Badurka. Nagłośnieniem pokazu zajmie się inżynier dźwięku Jakub Nowakowski. Oświetlenie pokazu przygotuje Sławomir Zwierzyński.

– Wymyśliłem z Januszem Stokłosą letnie warsztaty artystyczne i tak to trwa do dzisiaj. Mają one charakter otwarty na każdego młodego człowieka z kraju i zagranicy. Często wpadamy do naszej szkoły i na warsztaty razem z Januszem Stokłosą i obserwujemy dzieciaki i młodzież, czy w przyszłości te najbardziej utalentowane, mają szansę znaleźć się w zespole naszego teatru. Staramy się im stworzyć możliwość występów w projektach artystycznych teatru BUFFO. Tak na przykład było i jest w przypadku musicali „Metro”, „Romeo i Julia” czy „Piotruś Pan”. Ważne też jest dla nich, że mają bezpośredni kontakt z naszym teatrem, a my mamy bezpośredni kontakt z nimi – mówi Janusz Józefowicz.

Podsumowaniem warsztatów będzie otwarty dla publiczności pokaz artystyczny w wykonaniu wszystkich uczestników na scenie Teatru Studio Buffo, w sobotę 10.07.2021 roku o godz. 13 w Warszawie.           

Redakcja

Plakat informacyjny konkursu ZABYTKOMANIA

ZABYTKOMANIA to konkurs skierowany do pasjonatów sztuki filmowej oraz historii, którzy poprzez swoje prace chcą pokazywać i popularyzować dorobek materialny oraz duchowy poprzednich pokoleń. Celem konkursu, oprócz rozwijania pasji filmowej wśród młodych ludzi, jest upowszechnianie wiedzy o zabytkach oraz nawiązanie więzi społecznej z lokalnym dziedzictwem.

Tegoroczna odsłona Konkursu jest zatytułowana „Przepis na dziedzictwo”, koncentruje się na dziedzictwie materialnym – obiektach zabytkowych służących celom związanym z wytwórstwem żywności, przygotowywaniem, podawaniem, smakowaniem i spożywaniem posiłków. Zabytki te to między innymi zakłady produkcyjne przemysłu spożywczego, np. młyny, browary, piekarnie, jatki mięsne, jak również przedmioty codziennego użytku będące elementami zastawy stołowej itp. Drugim aspektem jest dziedzictwo niematerialne – tradycje kulinarne, kuchnia poprzednich pokoleń, zachowane przepisy, stare książki kucharskie, oryginalne receptury kuchni lokalnej bądź regionalnej.

Siostra Daria – dyrektor naszej szkoły – Prywatnego Liceum Sióstr Niepokalanek w Szymanowie – po powrocie do szkoły z nauczania zdalnego, przeglądając oferty konkursów natrafiła na projekt: „ZABYTKOMANIA. PRZEPIS NA DZIEDZICTWO”. Jak sama mówiła w rozmowie, spodobał jej się nie tylko sam projekt, ale możliwość zaangażowania i zintegrowania całej społeczności szkolnej po nauce zdalnej. Konkurs nie był trudny do zrealizowania, ponieważ nasza szkoła znajduje się w zabytkowym budynku i okolica jest bogata w zabytki oraz wyjątkowe miejsca. W głównym szymanowskim archiwum Siostra Daria znalazła książki i zeszyty kucharskie. Najstarsze, pochodzące z 1850 r. zostały spisane w pierwszym, założycielskim klasztorze Sióstr Niepokalanek, czyli w Jazłowcu. I tak siostra dyrektor zebrane materiały i pomysły przekazała nauczycielce historii oraz Wos-u dr Agnieszce Sławińskiej. Pani dr napisała scenariusz, podzieliła role i zajęła się nagraniami. Jej pomysły przekroczyły wszelkie oczekiwania, ponieważ nasz film projektowy nie pokazuje tylko aspektu kulinarnego, ale również aspekty życia sprzed 200 lat.  Z naszym projektem wyszliśmy poza mury szkoły. Jedna z mieszkanek sołectwa Skrzelew, należącego do Gminy Teresin, Pani Lucyna, właścicielka pięknego domku w starszej zabudowie wraz z zadbanym ogrodem, w którym znajduje się wyjątkowa kapliczka, wsparła nasz projekt i pozwoliła nagrać nam część materiału na swoim domowym podwórku.  Domek jest wyjątkowy, pomimo że ma już swoje lata. Czuć, że posiada duszę.  Do domku wchodzi się przez mały, lecz uroczy ganeczek porośnięty bluszczem, który również oplata resztę domku. Przed domkiem stoi kapliczka, która jest bardzo dobrze zachowana. Znajduje się w nie wizerunek Matki Bożej. Zarówno kapliczkę jak i domek otaczają piękne i zadbane kwiaty.

Dla mnie jako uczennicy było to niesamowite doświadczenie „żywej” lekcji historii (oral history).  Zupełnie inaczej jest uczyć się w szkolnej ławce niż doświadczać tego wszystkiego   co dawne, prastare w plenerze. W trakcje lekcji w plenerze można wczuć się w rolę z danej epoki, zrekonstruować historię. Zwłaszcza dzięki temu, że miałyśmy możliwość ubrania się w stroje sprzed 150 lat. Innym, równie istotnym aspektem dla mnie jest to, że miejsca w których tworzyłyśmy nasz film, nie były w żaden sposób stylizowane, tylko pochodziły faktycznie z odtwarzanego okresu. Wyjątkowym uczuciem była scena nagrywana przed kapliczką, wokół której znajdował się pięknie kwitnący ogród i wiejskie otoczenie. W trakcie projektu poczułam silną więź z moją małą ojczyzną. Sądzę, że ten projekt dał mi większe poczucie tożsamości regionalnej i pomógł odkryć niezwykłą relację między naszą społecznością szkolną. Myślę, że takie projekty staną się moim sposobem na budowanie i utrwalanie mojej tożsamości regionalnej w małej ojczyźnie.

Michalina Grzegorek

Pracownia „Eksperymenty” Teresińskiego Ośrodka Kultury odbyła pod koniec czerwca wyjazdowe spotkanie warsztatowe.  W urokliwym Osiedlisku nad Soną pasjonaci sztuk plastycznych pod okiem wytrawnych specjalistów mogli rozwijać swoje talenty.

Praca w plenerze uwrażliwia na piękno przyrody oraz pozwala kształtować zmysł obserwacji. To również dobra okazja do zdobycia dodatkowej wiedzy z zakresu malarstwa, wzajemna inspiracja oraz wymiana doświadczeń. Atrakcją i ciekawostką pleneru były warsztaty sitodruku. – Dobre jedzenie i gościnność gospodarzy sprzyjała pracy. W środę poprowadzę ostatnie zajęcia przed urlopem – zapraszam, mamy obrazy do skończenia, plany na przyszłość, no i ogarnięcie pracowni. Tymczasem chwalimy się plenerem i obiecujemy wystawę na otwarcie nowego sezonu we wrześniu. Bądźcie zdrowi, dobrych wakacji – informuje Beata Sałacińska, instruktor plastyki, projektantka i malarka z Teresińskiego Ośrodka Kultury.

Już dziś, w imieniu organizatorów, zapraszamy na wystawę poplenerową.

Redakcja, foto. TOK Fb