Maja Kapłon dziękuje za pomoc i wsparcie

Oddaję Wam piosenkę, bo jak mocniej mogę Wam podziękować za pomoc, jak nie muzyką, która jest mną – MUZYCZNY LEK MAI KAPŁON

Właśnie ukazał się długo wyczekiwany singiel artystki „Proszę o lek” przygotowany i nagrany we współpracy z zespołem Dandysi. To wyjątkowy numer, którym wokalistka pragnie podziękować wszystkim za ogromne wsparcie i życzliwość podczas zbiórki pieniędzy na kosztowną operację w USA. Dochód z jego sprzedaży w całości zostanie przeznaczony na pomoc osobom chorym, zmagającym się z bólami kręgosłupa.

– Na piosenkę „Proszę o lek” czekałam bardzo długo. Cieszę się strasznie, że ten utwór powstał, bo oprócz tego, że ta piosenka będzie śpiewana i grana, to jest to także moje podziękowanie dla ludzi, którzy mi pomogli i mnie wspierali nie tylko pieniężnie, ale też duchowo. Ważne jest to, że 100 procent zysku uzyskanego z tej piosenki, który będzie spływał rokrocznie z ZAIKS-u, zostanie przekazany na cele charytatywne. W ten sposób wesprę osoby z podobnym schorzeniem do mojego. Mam nadzieję, że ta piosenka, jak i teledysk, będą dodaniem odwagi ludziom – informuje wokalistka.

„Proszę o lek” to szczególny utwór opowiadający o młodzieńczej naiwności. Intymny portret niezłomnej Mai, która wierzy, że wszystko jest możliwe. To opowieść o podejmowaniu ryzyka, o przeobrażaniu marzeń w rzeczywistość.

– Pewnego razu upadłam tak boleśnie, odkrywając przy tym, że moją siłą jest mój upór, a mój upór to wynik wiecznej walki z chorobą. Nauczyłam się z nią żyć i pokochałam pochodzącą od niej wrażliwość – dlatego życie znam z dwóch stron – tej pięknej i lekkiej i tej podszytej strachem. Każdy z nas ma w sobie coś, czego tak bardzo nie akceptuje, a właśnie to jest naszą największą siłą. Nie wstydzę się, że mocno kocham, szybko żyję i dużo mówię – czym intensywniej tym mi szczęśliwiej. (…) Dziś jeszcze mocniej wierzę, że wszystko jest możliwe. Wrażliwość i szczerość to to, czego pragnie nasz świat. Utwór początkowo miał dla mnie znaczenie walki z niebezpieczną i nierozsądną miłością. Teraz jest zwycięstwem ze strachem i wdzięcznością dla ludzi, którzy doświadczyli bądź na słowo uwierzyli we mnie. Oddaję Wam piosenkę, bo jak mocniej mogę Wam podziękować za pomoc, jak nie muzyką, która jest mną? – dodaje Maja.

            Piosenka, którą Maja spłaca dług wdzięczności tym, którzy wyciągnęli do niej pomocną dłoń wtedy, kiedy tego najbardziej potrzebowała, powstała tak naprawdę dwa lata temu. Maja Kapłon jest autorką tekstu, natomiast od strony muzycznej wspierali ją Marcin Krynicki, Jarek Szafaryn, Robert Dudkiewicz oraz Robert Radkiewicz. Zdjęcia do teledysku powstawały m.in. we wnętrzach żyrardowskiej Resursy i w Kampinoskim Parku Narodowym.

– Chciałabym dziś objąć cały świat i powiedzieć dziękuję Wam za uratowanie mojego życia! – podsumowuje szczęśliwa wokalistka.

Redakcja, Foto: Fb Mai Kapłon

9 stycznia w niepokalanowskiej bazylice odbył się koncert kolęd i pastorałek w wykonaniu Zespołu Mazowsze. Ze względu na pandemię i panujące ograniczenia w koncercie nie mogła uczestniczyć publiczność. Można go było natomiast wysłuchać na żywo w Radiu Niepokalanów lub obejrzeć na kanale NIEPKALANOW.TV. W programie koncertu znalazły się utwory dobrze znane słuchaczom, bez których trudno wyobrazić sobie rodzinne świętowanie. Mazowszańskie kolędy od lat towarzyszą wigiliom w polskich domach, są również słuchane w okresie noworocznym. W muzyce polskich kolęd można znaleźć fragmenty melodii ludowych – przede wszystkim, tanecznych takich jak: oberki, mazurki, polonezy czy krakowiaki, które są stale obecne w repertuarze „Mazowsza”.

– Kochani, wkroczyliśmy w 2021 rok z wielką nadzieją na lepsze jutro, śpiewając dla Was kolędy. Czy słyszeliście radość w naszych głosach? Kolędy to ważna część naszego repertuaru. (…) Dziękujemy, że kolędowaliście dzisiaj tak licznie z nami, w swoich domach. Dla „Mazowsza” ten pandemiczny czas, to czas próby. Bo czym jest zespół bez publiczności? Wasze piękne komentarze płynące z całej Polski oraz z wielu stron świata (…) pozwalają nam wytrwać w oczekiwaniu na lepsze jutro, kiedy w końcu będziemy mogli spotkać się z Wami w salach koncertowych. Na to musimy jednak jeszcze chwilę poczekać. Dzisiaj chcielibyśmy podziękować za ciepłe przyjęcie Ojcom Franciszkanom, którzy gościli nas w przepięknej Bazylice pw. Niepokalanej Wszechpośredniczki Łask w Niepokalanowie – czytamy na facebookowym profilu Zespołu. Chórem i orkiestrą dyrygował maestro Jacek Boniecki, a koncert poprowadził Zbigniew Kułagowski.

Wydarzenie to wpisuje się w rozpoczęcie obchodów 100-lecia powstania „Rycerza Niepokalanej”. W piątek 8 stycznia – w 127. rocznicę urodzin św. Maksymiliana Kolbego – o godzinie 18.00 została odprawiona Msza Św. rozpoczynająca czas przygotowań do tej wielkiej rocznicy. Pod przewodnictwem wikariusza Prowincji Matki Bożej Niepokalanej Zakonu Braci Mniejszych Konwentualnych o. Mirosława Bartosa wierni modlili się w intencji dzieła, jakim jest „Rycerz Niepokalanej”, za wszystkich czytelników, tak zmarłych jak i żyjących, a także o dalszy rozwój pisma, które zapoczątkował św. Maksymilian. Według zamysłu św. Maksymiliana miesięcznik „Rycerz Niepokalanej” miał być „organem Rycerstwa Niepokalanej” założonego w 1917 roku w Rzymie.  Czasopismo ma formować świadomość i pobożność członków Rycerstwa. Obecnie miesięcznik ukazuje się w nakładzie ponad 40 tys. egzemplarzy i jest dostępny zarówno w wersji drukowanej jak i cyfrowej. Ponadto na życzenie czytelników od lutego 2021 roku planowane jest uruchomienie platformy, na której pismo będzie dostępne w wersji audio.

Przypomnijmy, że Rajmund Kolbe urodził się 8 stycznia 1894 r. w Zduńskiej Woli. W 1910 r. wstąpił do zakonu franciszkanów we Lwowie, gdzie otrzymał imię Maksymilian. W 1912 r. rozpoczął studia w Rzymie z zakresu filozofii i teologii, uzyskując doktoraty z tych nauk, a także przyjął święcenia kapłańskie. Do Polski powrócił w 1919 r. W 1927 r. założył pod Warszawą klasztor w Niepokalanowie i wydawnictwo. Był też misjonarzem w Japonii. 28 maja 1941 r. został osadzony w obozie koncentracyjnym Auschwitz. Dwa miesiące później ofiarował swoje życie za nieznanego mu Franciszka Gajowniczka, wyznaczonego przez esesmanów na śmierć głodową w odwecie za ucieczkę jednego z więźniów. Zmarł 14 sierpnia 1941 r., zamordowany zastrzykiem fenolu w podziemiach tzw. Bloku Śmierci. Został beatyfikowany przez papieża Pawła VI w 1971 r., zaś jego kanonizacji dokonał św. Jan Paweł II 10 października 1982 r. W 1999 r. został ogłoszony przez papieża patronem honorowych dawców krwi.

Redakcja